Ne mutlu eder bilinmez insanoğlunu
Hiçbir servet gidermez beyin yoksulluğunu
Düşmanıyım asaletin kelimelerde bile(*)
Yıkmak için insanın insana kulluğunu
*
Cevat Ok
(*)Nazım Hikmet
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta