Dörtlü Polemik Şiiri - Ömür Düzen

Bin bir kişi var içimde benden gayrı bin bir ses.
Kulağımı tıkasam yankı yapar, her bir nefes.

Ruhum cesedime, kalbin nefsime hep düşman,
Dört odalı handa dörtlü polemik pek yaman.

El benim, ayak benim, kafa benim; ben neyim?
Ne oldu, ne oluyor, ne olacak; bileyim.

İşte hayat, fikir düğümlü karışık yumak,
İşte meselem, bu yumakta kendimi bulmak.

Uyduramadım sesimi ezber korosuna,
Gitmedi derdim, rahat insanların hoşuna.

Kar ve zarar münasebetinde dost ve hasım,
Kafama denk dünyada tek şeydir kafa tasım.
.
.
.