Dört Renk(E) Şiiri - Engin Ergen

Bir güneş doğmuştu gecelerin ortasından
Ne hüzünün sisleri kalmıştı dünyamı saran
Nede umutsuzluğu kırbaçlıyan dertlerim
Belli başlı renkler kalmıştı geriye sadece
Yeşil, kırmızı,pembe ve asi mavi
Yeşil gözleriydi kırmızı sevgi tomurcukları
Pembe mutluluklardı,mavi ise derin umutlar
Gözleri ömrüme ömür kattı,gülmeyi öğretti yeniden
Hiç alışamadığım o özlem duyduğum gülmeyi
Kalbim yıllarca utanç duyduğu sevgiyle filizlendi
Hani o hiç tadamadığım sevmeler
İşte sevgi denilen de bir gerçekti
Mutluluk, umut doldu gönlümün her köşesi
Umudun olduğu yerde mutluluk,mutluluğun koynunda ise sevgi
Yeşil ile kırmızı yada pembe ile mavi
Dört ayrı renk dördüde birbiriyle sevgili
Her günüm birbirinden daha güzel sanki
Her günümde o var her anımda hep o
O benim yeni doğmuş kaderim gibi
İsmi dudağımda, nefes alışları kulağımda
Bir acı hasreti var sessiz çığlıklarımda
Gel desem gelemez çırpınır kader ağında
Bu hasrettir inan beni benden eden
Budur dört rengin birbirine olan uzaklığı
Budur dört rengin birbirinden farkı
Yeşil,kırmızı,pembe ve asi mavi
Bu dört renktir ki; dördüde sevgilerde gizli