Dört Nala Geceye Şiiri - Mesut Yüksel

Bir kahramanlık destanıdır,
acıların içinde yaşamak.
Doru bir atın üzerinde
saldırmak yalın kılıç.

Görünmez düşmana doğru
dört nala koşarken içimde
cesaret ışık gibi yanar
ve yolumu aydınlatır.

Dizginleri elimde tutarken
titrek korkular susar,
atımın nalları gecede
gümüş gibi parıldar.

Bir süvari gibi dalarım
karanlıklar ormanına;
Rüzgar gibi koşarken yine,
geçmişin kayıp izleri kaçar.

Şehrin sesleri geride kalır,
gölge yetişemez hızına;
kuytularda saklı duran
gizli anıları ararım.

Gem vurulmuş duygular,
mahkûm edilmiş esarete;
bir öfke patlaması olur
bir güç gösterisi gibi.

Sonra susar içimde hepsi,
bir lal gibi donuk ve sessiz;
dolu dizgin yaşamımın
yorgunluğu iner üzerime.

Mavinin kıyısında bulurum,
uzun zamandır aradığım huzuru;
kılıcım kınında dinlenirken,
ruhum da, devrini tamamlar.

Sonsuz bir dinginlikte,
yavaşça çöker sûkunet.
Ve eski bir destan,
Yankılanır karanlıkta...