Dört Mevsimim Şiiri - Özgür Türkoğlu

Dört mevsimim,
Toprağın ihtiyaç duyduğu gibi muhtacım sana,
Bir çift göz değil sen de ki,
Kah bahar bahar bakarsın çiçek kokunla,
Kah kara kışın karı yağar bakışlarına sıcaktan boğulan aciz bedenime,
Dedim ya sen benim dört mevmisimsin,
Bazen yağmur dolar gözlerin
Sevincin de, özlemin de, üzüntün de,
Bazen de sımsıcak güneşe benzetirsin gözlerini,
Ayazdan titreyen elime, yüreğime,
Ana bakışı gibi şefkatli,
Bilirim ki sen bakınca bana,
Ekmek gibi, Su gibi, Nefes gibi,
Dün gibi, bugün gibi,
Ve yarına umutla bakışımdır gözlerin,
Görüp de ulaşamadığım gizemli ufuk çizgimdir gözlerin,
Masmavi gökyüzünün beyaz pamuk bulutları gibi benim cocuk yüreğimde,
Ben toprakta ki tohumum
Gözlerinden alınacağın sevgine muhtacım
Ver de büyüsün bir fidan olsun
Aynı ilk gün ki gibi seni seviyorum seni seviyorum seni seviyorum