Dört Mevsimdir Yaşam Şiiri - Abdullah Oral

Dört mevsimdir yaşam..

Kaç mevsime sığar bir yaşam
Kaç ömür bir fazlasıdır son baharın
Zamanın gözlerinden topladım sevinçlerimi
doğmak ve çoğalmak düştü payıma
kaçış yok ötesi olmayan ağıtların

Gözleri parlayan bir çocuk seslenirde
güvercin kanatlanır içimde.
Deniz vurgunudur yüreğim.

Çözülür çocukluğunun buzulları
Delilik zamanıdır yürür yerinden damarların
Sonra ılık bir rüzgar aşktan bahseder
Masum sevinçlerde boğulur çılgınlıklar

Mevsimler kanatlarında taşır yaşamı
Evrimsel devinimine gebedir insan
Ve yeniden yaratmanın zamanıdır
Kendini kendi bedeniden.

Büyüdükçe çocuk yüzlü gülüşler
Koruyucu kanatların örtülür
senden olanın üstüne.
Sen son baharındasındır yaşamın.

Gayrı her şey kışa hazırdır
Üşütür ılık esen yel dahi
Ve sonra ayazda kalmış gibi
Bir sabah kaskatı
Donuşunu gözlemlersin bedeninin

Bir yanın yazdır, bir yanın bahar,
Sonbahar der iken.
Seni anlatır kışın getirdiği kar.
Yitik bir aşkın umut dosyasından….