Ne sevgide ve maddiyatta fakir oluşun,
Nede zengin oluşun kar etmez.
Yaşa başa bakmaz,
Her anlamda dört mevsimi
Bir gün mutlaka yaşar,
Yaşayan her insan
Kimi zaman bahar olur, yaz olursun.
Kimi zaman sonbahar olur, kış olursun.
Ama insan,
İnsanı, insan yapan mayası kadar;
Yüreğine ektiği arsız sevgi tohumları kadar,
Yaşama tutunabildiği ölçüde
Ancak yaşayabilir ve sevebilir,
İçin de bulunduğu her mevsimi.
Uzun son baharlara,
Hatta kışlara düşmek ayıp değil,
Kaderde değil.
Düşen bir gün mutlaka kalkacaktır.
Ya sonbaharında soldukça solacaksın,
Beyaz kış olup kedine kefenler dikeceksin,
Ya da güzel baharlara güzel tohumlar ekeceksin,
Yazında ektiğini biçeceksin.
Tüm maharet,
Yaşama sıkı sıkıya bağlanmaktır.
Her dönemde, her yaşta,
Bir gün mutlaka yeni baharların,
Hatta yazların olabileceğini asla unutmamaktır;
Ve bu uğurda inatla direnmektir.
Kayıt Tarihi : 14.3.2009 19:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)