Yemyeşil giysisini çıkarınca ağaçlar
Bir veda busesini bekler gibidir dallar
Hicranın kızıl rengi düşerken gözlerine
Son rujunu sürerler dudağına yapraklar.
*
Çığlıksız bir sevinci yaşar artık tüm dallar
Kimbilir, yere düşen bu kaçıncı sonbahar!
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Pastoral şiire çok güzel bir örnek.Sözcükler özenle seçilmiş,her dörtlük ayrı bir manzara tablosu oluşturuyor.Çok beğendim.Saygılarımla.
Mevsimleri en güzel ağaçlar yaşıyor ve bizler gökyüzünden daha çok ağaçlara bakarak gözlemliyoruz……Ne kadar güzel işlenmiş şiirde mevsimlerle ağaçların bütünlüğü…..ağaçlar kişilik kazanmış, duygusallaşmış…..onlarda görmemiz gereken canlılığı bize anlatmışsınız …..şiirin ayrı, anlatımın ayrı güzelliği var………….tebriklerim ve saygılarımla……………Saniye Sarsılmaz
HER MEVSİM DİĞER BİR MEVSİME GEBE
AH ZANAN, ZAMANSA TÜM MEVSİMLERE EBE
YÜREĞİNİZE SAĞLIK
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta