Gülün goncasını sardığı kadar,
Yağmurun toprağa yağdığı kadar,
Güneşin her sabah doğduğu kadar,
Gönlüme sen doğdun, sen İstanbul'lum...
Ferhat'ın Aslı'ya özlemi gibi,
Yüce Mevlana'nın sözleri gibi,
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
murat hocaaam.yine istanbul kokuyor şiiriniz.ya hocam kusura bakmayın ama İstanbul'u bu kadart sevip, vede oradaki hatıralarınıza bu kadar sahip çıkarken, bi yandan da nerelerde yaşıyorsunuz..çok mu özel oldu?
özür hocam.bi an yorum yazmaya girdiğimi unuttum. e naapalım kafam karıştı.güzel şiir.
sizi ve şiirlerinizi ailece seviyoruz..
saygılarımla...
Şiirinizi tebrik ederim...Mehmet Karlı
Sanırım çok özlediniz
İstanbul dan size sevgiler
özleminize iyi gelir belki
tebrikler
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta