Dört mevsim.sevgiliye mektuplar

Kış dayandı kapıya...
Ve, bilirsin ben kışı hiç sevmem.Tek güzel tarafı senin ikinci mevsimin olması güzel gözlüm.
Ben; bir yazı severim.1.mevsimindir senin.Günebakanlar açılır.Güneşe dönerler yüzünü.Bir güneşe dönersin,bir bana.Ben bir arı misali gizlenirim taç yapraklarının arasına özüne inerim.Karışırım her bir zerrene.İnerim oradan ruhunun derinliklerine.Bir sen olurum bir ben...Sonrada biz olur bütünleşiriz.

Ben; bir de sadece ikinci kez özünü görmek için tüm nefretime ragmen kışı severim.Sevmek te bu değilmidir ki zaten! her şeye rağmen bir parçada olsa yaklaşabilmek...Ve sana yaklaşırken rüzgara ve soğuk havaya inat,kokun gelmeye başlar...Mevsimindir zira! ! ! Ekruı ve turuncunun harmanıyla nergis kokuları saçılır dört bir yana...İçime çekerim uzun uzun...Mest olur kendimden geçerim...

Sonra birde baharı sever oldum...Çünkü filizlenmeye başlarsın bereketli yagmurlarla yayılırsın arsızca,sararsın,istila edersin boş bulduğun her topragı.Sarılırsın her bir tutam yapraga...Sarmalarsın tıpkı ruhumun her köşesini sardıgın gibi...Senden kaçış yok...bir labirent bu ve çıkmayada niyetim hiç yok...

Sahi bir de sonbahar var.Neden sevdim ki sonbaharı.Çünkü sana ilk kez sonbaharda inandım.Çünkü ben seni hayatımın son çeyreğinde denk gelip sevdim.Son sun ve sen o sun diyerek özümsedim.Dağım,oldun,ovam oldun.Gökyüzünde ki yıldızım oldun...

Ben,seninle büyümedim,sen hiç oyun arkadaşım olmadın...Belki seninle aynı sıraya da hiç oturmadık.Yaşın 17 olup kanın kaynadığı dönemlerde elinden tutmadım...Pastaneye gidip sütlaç ta yemedik.Aileme yalan söyleyip seninle bir pastane de buluşamadım.Ama...Bir ama var işte tam da bu satırda...Ben seninle yaşın kemale erdiği,aklımın ruhumla bütünleştiği,hayata yuh borusunu çalmama ramak kala denk geldim.

Bir ışık sayma ,Gelip geçici sanma beni dedim,ben bir nur! um ben ilk nur um ve sanma ki seni unuturum. dedim.Ben buradayım...Can dedim sana...Bu can bu bedende durdugu suretle sendeyim...Seninleyim...

İlkbahar /yaz
sonbahar /kış

Bir yıl dört mevsim,on iki ay eder...Ve ben her mevsime uygun ayrı ayrı severim seni...Tutar avuç içlerinden öperim.Gözlerinin gömüsüne gömülürüm,etrafında 23 derecelik bir açıyla usul usul dönerim...Bitmiyor ki sana olan yangınım...Her gün yeni bir bahane bulup yine severim...Ben seninle kavga edip surat asıp küserken bile bu defa nazlanıp ta severim...Dört mevsimim,şiir dillim,gülen ayvam,ağlayan nar'ım...Aşka aşık adamım...Gözlerinden muhabbetle öperim.