Dört Mevsim Kasım Şiiri - Tanfer Caner

Bu şehrin kışlarıda yazları kadar zorlu geçer
sıkıntıdan terlemiş temmuz akşamları
ve aylarca süren kasımları
yıllara ulanan büyüdükçe acıyan kasım ayları
kasımda kaybetmiştim rüyalarımı

Denizi olmayan bu şehirde
rüyalarını kaybetmiş yağmurda ıslanmış ama yağmura yürüyen bir adam
yağmurda yürüyen denize tutkusundan...

Senede denizi olmayan bu şehirde denizde gün batımı gibiydin
benim şehrimde güneş denizden doğar...
denizde gün batımına hasrettim
Hasterettim ve kaçaktım
çığlık çılığa susuşlara, anlık aldanışlara, kırık dökük rüyalara
ve inkara
/kaçtım kasımda göç eden kuşlarcasına/

Sensizlikten kaçıyordum ama kaçarken yanıma ilk sensizliği alıyordum
sonra acıları ve belki kullanırım diye hayata karşı o vakur duruşlar

Denizi olmayan bu şehirde ışıklarda erkende sönüyordu
kimileri uykuya dalıyor kimileri yatağında dönüyor kimileri sevişiyordu...
bense inatla yakıyordum tüm ışıkları
yüreğimde cevapsız çağrılar, televizyonda 'bir sevda masalı'

Gerçektende herşey bir masalmıydı...
kimdi bu masalın kahramanı yada bi kahraman varmıydı
belkide rüyasız uykulara yatabilmek bile bi kahramanlıktı
yada yaşamak o kasımları
üşüyen ellerimle titremiş sesimle
bedenim dört mevsim kasımdı