Dört Mevsim Kal Şiiri - Menderes Dağlaroğlu

Bu dünya döndükçe, sen yanımda ol da
Gökyüzünü isterse, duman kaplasın
Çarşıda gezerken, sen koluma gir de
Arsız düşmanlar, birer birer çatlasın

Senden tek isteğim, yolunu kaybetme
Ömrü kısa, şaşkın kelebekler gibi
Sonra kader, kıçımıza vurur tekme
Ağlatır bizi, yetim çocuklar gibi

Ayırma soğuk, sıcak, güz, bahar diye
Dört mevsim kal, bu gönlümün merasında
Güllük gülistanlık, yaşayalım senle
Geçsin ömrümüz, laleler arasında

Yağsın üstümüze, ılıman yağmurlar,
Yanağımızı, tenimizi ıslatsın
Çözülsün, şu yüreğimizde ki buzlar
Gizli kalmış duygular, açığa çıksın

Gezelim, uçsuz bucaksız ovaları
Aşalım birer birer, şu ırmakları
Mesken yapalım, yemyeşil çayırları
Yaşayalım biz, masal gibi aşkları

Bizim gönül dükkânımız, kapanmasın
Her gün, her an, devam etsin aşk mesaimiz
Ömür boyu, hiç tatilimiz olmasın
El ele göz göze, geçsin pazarımız

Gönül dükkanlarımız, bir kapanırsa
Feriştah bile, bize yardım edemez
Masum duygular, bir kere aşınırsa
Gönül ayni hevesle, yarı sevemez