Bir yıl dört mevsim, hayatta öyle,
Çocukluk,
Gençlik,
Olgunluk ve yaşlılık,
İşte dört mevsim.
Çocuklar ilkbahar;
Çiçek açarlar,
Mis gibi kokular,neşe saçarlar,
Gençlik Yaz;
Kanları coşar,
Hayalinin peşinden durmadan koşar.
Olgunluk sonbahar;
Hazanı yaşar,
Sevdikleri birer, birer yuvadan uçar.
Yaprak dökümü başlamıştır,
Neşesi kaçar,
Baharlar çabuk geçer,
Kışa dönüşür,
Yaşlanınca,
Geçmişi yad ederek birde düşünür,
Kimsesi yok ise içeri üşür.
20.12.2016 -
Kayıt Tarihi : 2.2.2017 09:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!