Sonbahar yaprakları gibiyim
Düşüvereceğim dalımdan
Sanki bir rüzgar beklediğim
Alıp götürecek beni incitmeden, kırmadan...
Nereye gittiğimi bile bilmeden
Sağa sola savrulacağım...
Kış gelip karlar yağınca birden
Ben toprağa karışacağım.
Aç kalmış ve üşümüş biçare böceklere
Yağmur sularının yanında meze olacağım,
Toprağı kazıp saklanmaya çalışanlara
Örtü olacağım, onları ısıtacağım...
Havalar ısınıp ilkbahar gelince
Karıştığım topraktan filizleneceğim
Can vereceğim bir yaprağa, bir çiçeğe...
Onu hayatın acılarıyla besleyeceğim.
Dalımda kuşlar ötüşecek
Ve ben sabırsızlıkla yazı bekleyeceğim
Doğayı pırıl pırıl, insanları cıvıl cıvıl...
Yazın güzelliklerini görmek isteyeceğim.
İlkbahar yerini yaza bırakınca
Dalımda daha bir özgür açacağım
Arılar her polenimden bir petek yapınca
Doğanın mükemmelliğine şaşıracağım
Yazın çocuklar neşeli olunca
Kalbim çarpacak, umutla dolacağım
Mutlu bir çift görsem, kol kola
İçimde bir sızı, sanki insan olacağım...
Uçuşan kelebeklere bakınca
Yanımdaki yaprağa aşık olacağım
Uzanıp dokunmaya çalışınca
Dalında sabit bir çiçek olduğumu hatırlayacağım
Yazın gelmesini çok istemiştim
Yazdan sonra sonbahar geldiğini unutmuşum
Yine bir rüzgarla dalımdan kopacağım
Bir o yana, bir bu yana savrulacağım...
Kayıt Tarihi : 10.12.2008 22:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikmet Yurdaer
TÜM YORUMLAR (4)