Dört Mevsim Ben Şiiri - İshak Aras

Dört mevsim ben

Aktı, kara dediler, toprağa düştü cemre
Çekirdek içindeyim, gizli sözler içinde
Tohumlar dile gelmiş,bakıyor bir tek emre
Retinaya gizlenmiş, gizli gözler içinde

Ya kabuk kırılacak, ya çekirdekte saklı
İçinde koca ağaç, ermez âdemin aklı

Önce haziran ayı, yaza hazırlan ayı
Gençliğim yeşillendi,ufuklarda göründüm
Ağustos böceğinin, sazlı sözlü halayı
Kızgın güneş altında, sesizliğe büründüm

Al kırmızı boyalı, sütten be’yaz içine
Ay yıldızı yazdırdık, keskin ayaz içine

Yılın dörtte birisi, gençliğimin irisi
Bel secdeye eğildi, anlımı toprak öptü
İstikbalde gördüğüm, hazanımdır gerisi
Doğaya bıraktığım, benimle kalan çöptü

Ya bereketle gelen, sel bunları temizler
Yada hortumla gelen, yel bunları temizler

Beyaz kışı hapsetmiş, yanakları al gibi
Zemheri güzelliği, saçına yâr y’akışmış
Bakışları heybetli, tıpkı bir kartal gibi
Gözleri kömürdendir, simaya kar y’akışmış

Ben, onunla birlikte, onla tek bir düş gibi
Ağzı kulağa gelmış, atmış dört gülüş gibi

İSHAK ARAS
İshakaras(mihman)
7 nisan2019