Dört Mevsim Şiiri - Şeref Uygun

Gönlüm gözünün görmediği on birinci arşım,
Dün gibi bugünde yağmurlara aşığım.
Sandığın kadar iyi değil bu aşığın.
Bir elif diyarında gözlerimi açıp toprağınla karıştım.

Bilmelisin, aklıma ilk geldiğinde rüyalarımı süsledin.
Üfledim ve göklere süzüldü hafifliğin.
Sözlerin, bir kitap olsaydı eğer gözlerin.
Ezberim, her sayfamda seni tekrar tekrar süsledim.

Şimdi unut artık ne varsa tüm bildiğin,
Tarih tekerrür etti ve sen gene gelmedin özlemim.
Özledim ve bir hokkabaz gibi ince bir ipteyim.
Sağa düşsem sessizliğim ve sola düşsem sensizliğim.

Dert benim derdim olalı dert sesin ve bu dert benim,
Beyaz bir güvercinin özgürlüğe taklaları gibi sevgilim.
Hangi diyardan geldin ve geleceğe kanat gerdin.
ve ben seni bir sen bildim on iki ay dört mevsim.