Dört Mevsim Şiiri - Nilufer Tate

Islan umutlarunla birlikte.

İlk kar tanesi düştügünde,
Kapının önüne.
Şöminenin önünde kal ve,
Seyret delice yanan alevi,
Yanlızlığın ile gecenin rengini,
Söndürme üzüntü ile.

Çiceklerin ilk tomurcukları ile,
Uyansın bütün dünya,
Isıtan günesi, hisset iliklerinde,
Sarhos etsin bu çam kokusu,
Kelebeklerin gezinişleri ile,

Kumsalların, dalgaların sesi vurdukça,
Yüreğine.
Yaşa sevinçleri delice, özgürce.
Taki
Son güneşi yüreğinde kaybedene dek...

Yaşa bu dört mevsimi benle,
Yada bensiz uzaklarda.
Ölüm, seni yada beni alıncaya kadar,
Ebediyete..