Dört Mevsim Şiiri - Suat Kırçiçek

DÖRT MEVSİM
Dört mevsimdi her şey,
Taşlar çiçek açardı senle,
En tatlı meyvelerini verirdi gönüller...

Bahar vardı, kış, yaz ve güz...
Aynı günde bunları görmek olağandı,
Kar yağarken bir yanda,
Sıcaktan terlemek olağandı!

İsmini sayıklardı rüzgar,
Gül diye uzunca ve soğukça çekerdi,
Eserdi garip, taşlara başını vurarak...
Tıpkı Atatürk'ün tablosu gibi,
Burada her şey,
''Dört mevsimdi...'

Gittin ya gülüm,
Mona Roza da üzgün şimdi,
Ardından şunu söylüyor şiir;
'Kanadı kırık kuş merhamet ister'
Nolur gitme güliçem,
Yapamam sensiz biner giderim sessiz gemiye!

Şiirlerin elemli çocuğu;
Kara Sevda şunu söyler sana,
'Bir dilimin zehir zıkkım,
Bir dilimin candan tatlı.'
Dinle beni Orhan Veli'nin Deniz Kızı,
Gerçekten de seni her gördüğümde,
Yüzün gül, kokun gül, gülüşün gül,
'Yükselip alçalan göğsün deniz gibi...'
Aslına bakarsan sevda bahçesi,
Olvido'nun da dediği gibi gülüm;
'Bütün bunlar aşkın güzelliğiyledir.'

Külebi Hoca'mın Sevda Bahçesine,
Tek biz girebildik aslında,
Çünkü tek ikimiz vardık,
Sen zaten içerdeymişsin,
Girdim ki karşımda ne var,
'Bir gül mahsun durur bahçede,
Yaprakları yorgun.
Sen pembe güllerin en pembesi!
Hasta solgun.'

Sözcükler hasta sana, ben hastayım sana hasta olana...
Hastayım sözcüklere, cümlelere, cümle şiirlere...
Seviyorsun diye ben de sevmiştim,
Neden bitti dört mevsim?
Bitti de neden farkına varamadım?
Atilla abinin de dediği gibi,
Galiba hiçbir şeye değil de;
'Ben sana mecburum.'
_SuaTizM_
18.07.2010/02:38