Dört Mevsim Şiiri - Hasan Okursoy

DÖRT MEVSİM

Her gün
Dört mevsimde
Çiçekler gibi
Gülsün yüzün

Her yerde
Görünsün rengin
Telaşlı halin
Taşsın gülüşün

Dağda bayırda
Çiçek olsun adın
Celallense de akşamın
Kırılmasın dalın

İçindeki çocuk
Ayrılmasın senden
Aydınlatsın güneşin
Çınlasın sesin

Sonunda görünür
Kısadır ömür dediğin
Varsın çalkalansın deniz
Kıyısında uyusun gün

Bir ömre
Kaç mevsim
Kaç yıl düşer
Solar o resim

Kuşkanadında
Uçma üşürsün
Dağılır göçün
Kurur düşün

Yüreğinde kor
Çatırdar dalın
Yanında solur
Kalanların

Sonunda
Bu dünyadan
Her şey gider
Kalır dün

Er geç olur
Kurur yaprak
Yel savurur
Alır toprak

Tırmık tırmık
Batar uzak
Ellerin kanar
Kalır tarak

Bu dünya
Dikeninde gül
Bazen yel
Ve olur sel

Çocukluk
Önünde seker
Atar çığlık
Seni bekler

Uzaklarda
Söylenir gül
Tutuşur kor
Tüter dal

Hasan OKURSOY