Boğazıma oturmuş kocaman bir düğüm yutkunurken her seferinde bana hatırlatıyor,
Yüzleşmeye çalışıyorum sonuçlanmıyor, unutmaya çalışıyorum daha çok yer ediyor.
İşte böyle boğazıma kadar batmışım çamura, farkında olarak her debelenmemde daha çok derinlere inmişim anlamadan.
Dört köşe olduğumu söyler dururum, aslında dört bir yanımda noktalar var benim.
Üç noktalar yetmedi dörtledik bizde, anlaşılan yine dört köşeyim hadi yine iyiyim.
E?
Yine söylüyorum dört köşeyim ben ama bir türlü dört çarpı dört olamadım.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta