Dört Kitabın Üstüne Şiiri - Kemal Doğanay

Aradığın sevginin ateşinde yanarken,
Dört kitabın üstüne ben de yemin ederim!
Bir girdapta kaybolduk geleceği ararken,
Dört kitabın üstüne ben de yemin ederim!

“Dağları ben yarattım! ” diyerek geziyordun
Firavun İmanından hileler seziyordun
Yetmiş iki millete maniler diziyordun,
Dört kitabın üstüne ben de yemin ederim!

“Yıkacağım putları! ” diye yemin etmiştin
Dualar ederekten Kabelere gitmiştin
Mevlanaca dönerek yorgunluktan bitmiştin,
Dört kitabın üstüne ben de yemin ederim!

İyilik edeceksen iyilik yerde kalmaz
Zamanında vermezsen selamı kimse almaz
Nuh Tufanı kopsa da denizler hemen dolmaz,
Dört kitabın üstüne ben de yemin ederim!

Ardımızdan sert rüzgar esecek biliyorum
Çağırsalar üç gece önceden geliyorum
Mazlumların gözünde yaşları siliyorum,
Dört kitabın üstüne ben de yemin ederim!

Hesabım kesildiyse cezamı çekeceğim
Sevgi Tohumlarını dünya ya ekeceğim
Cennet Bahçelerine çiçekler dikeceğim,
Dört kitabın üstüne ben de yemin ederim!

Her bahar geldiğinde gönlüne huzur dolsun
Peygamber Yollarından gidene selam olsun
Kin-Nefret bitsin artık kötülük burda kalsın,
Dört kitabın üstüne ben de yemin ederim!

Yurdumun Dağlarında çiçekler açsın artık
Zengin-Fakir demeden yüzleri gülsün artık
Analar gözlerinden yaşları silsin artık,
Dört kitabın üstüne ben de yemin ederim!

DOĞANAY’ım seher de kalk borusu çalmadım
“Senin olsun dediler! ” emaneti almadım
Veysel Karani gibi hiç yollarda kalmadım,
Dört kitabın üstüne ben de yemin ederim!