Dört Kere Of Şiiri - Mehmet Akif Tiryaki

Dört Kere Of

Takribi iki bin sekiz yüz seksen yedi yaşındayım
Henüz gençliğimin başındayım
Tırnaklarımı kestim tıraş oldum saçlarımı taradım
Sol elimi kimse görmesin diye arkama sakladım
Tren sesi bu duyulan uzaktan
Onu bekliyorum
Çok mu belli oluyor duygu ambarımın yoksa kapısı mı aralandı
Kalbim tren sesine inat daha hızlı
Sanki etraftan duyulacak gibi
Ya yoksa içinde soğuk vagonların
Ya yoksa içinde
Biten günün
Hüzün çöküyor akşama
Kuru yaprak hışırtıları
Köpek havlamaları
Sarı ölgün ışıklar aydınlatıyor yıldızsız aysız geceyi
Çekirge sesleri
Demir yığını hepsini ezecekmiş gibi
Oturuyor sessizliğin üzerine
Eziyor bes belli
Kimse çıkmıyor dışarı...

Gidişine bir kibrit çakıyorum
Sigarama
Tek yapabileceğim buymuş gibi.