ömrümün kıyısındayım
denize atmışım kendimi, balıklama
çırpınıyorum;
azraille güreşe tutuşmuşum.
belki
hayatımda ilk defa kendimi oynuyorum.
kavga içindeyim,
hiç kimseye hıncım yok
yada herkese öfkeliyim.
dalga oluyorum,
denizi altüst etmek için.
rüzgar oluyorum,
dağı taşı dümdüz etmek için.
sonra
sakinleşiyorum.
deniz duruluyor,
dağ taş bildiğini okuyor.
geri dönüp bakıyorum
ve hala ömrümün kıyısında yürüyorum.
sinirleniyorum,
kendi kendime kızıyor
lanetler okuyorum.
susuyorum,
içimdeki volkanın söndüğünü hissediyorum
yada hiç yanmadığının farkına varıyorum.
sendeliyor,
yere düşüyorum.
''-öldü'' diyorlar,
soğuk su ile yıkayıp mezara koyuyorlar.
defterim dürülüyor,
hesabım görülüyor,
dört işleme tabi tutuluyorum.
her ne halt ederlerse etsinler
ben yine kendi bildiğimi okuyorum.
13.07.2005/İzmir
Sadık DoğanKayıt Tarihi : 16.7.2005 15:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!