Dört İşlemi Yapamayan Şiiri - Cihat Şahin

İnsan garip bir varlık, çok halleri acayip!
Tahlil etsen tavrını, fark edilir garaip.
Dört işlemi bilirde, bir kısmını hiç yapmaz,
İkisini çok yapar, son ikisi hep gaip.

Toplamayı çok sever, karıncalar misali,
İlme karşı lakayt, biriktirir hep malı.
Cimrilikte şampiyon, hayırlara bigane,
Kılmaz malı ebedi, olur yalnız hamalı!

Karun kadar olsada, hırsı bilmez doymayı!
Açıkgözlük zanneder, çalıp çırpıp soymayı.
Yemelere kıyamaz, sıkar sıkar ve yalar.
Sırf yığmaya münhasır, her gayreti ve say’i.

Çarpma hobi kimine, helal haram ayırmaz,
Yolunacak kaz bulsa, kimselere duyurmaz.
Gerekirse merkebi, boyar satar babaya,
Herkes ona eşittir, hasım hısım kayırmaz.

Çarpar toplar daima, bankalara doldurur.
Deve görse avanta, hamuduyla kaldırır.
Yaratılış gayesi, geçmez aklın ucundan,
Deve kuşu misali, başı gafa daldırır.

Komşu ölse açlıktan, kıpırdamaz tek kılı.
Beyni olmuş bir meta, para olmuş akılı.
Kalp dönüşmüş zifire, iflas etmiş vicdanı,
Rahmet onu dışlamış, reddeylemiş o kulu.

Hiç çıkarma yapmamış, zarar sanmış çıkar’a,
İnim inim inlerken, sefaletten fukara.
Ne sadaka ne hayır, ne bir zekât ne öşür,
Vermeyerek bunları, geçememiş o kara.

Emanetken malikten, hayat vücut ve müluk,
Zimmetlemiş üstüne, yanlışa etmiş süluk.
Haktan alıp halklara, vermek iken görevi,
Haktan gelen her şeyi, koymuş cebine salik.

Bir köşeden ansızın, her an Azrail,
Ya bir ayak sürçmesi, ya kazadır o fail.
Çıkarmayı sevmezken, çıkar canı teninden,
Birden bire olmuştur, Karun iken o sail.

Ceset düşer toprağa, börtü böcek bayramda!
Yem olurken gövdesi, sefil ruhu bin gamda.
Üç işlemden birini, etmiş idi hep ihmal,
Çıkarmayı unutan, şaşkın aklı figanda.

Mirasçılar telaşla, malı mülkü bölerler,
“Yemesini bilmedi, enayi onun” derler!
“Eyvah” ile elini, vurmak ister dizine,
Ne el kalmış nede diz, çiyanlar bölmüş yerler.

Dört işlemi bilmekle, insan kerim olmuyor.
Malda zengin olmakla, dinde uzman olmuyor.
İmandan mahrum olan, malik sanır kendini.
Çıkarmayı yapmazsa. Ati ona gülmüyor.