Dört Hintli Şiiri - Nurettin Eyibil

Dört Hintli bir mescitte namaz kılmak istedi,
Abdest alıp mescidin kapısından girdiler.
Bir Hintli: ‘’Gecikmeden namaz kılalım.’’ dedi,
Saf tutarak yan yana namaz için durdular.

Niyet ettikten sonra kıyam, rükû ve secde…
Dört arkadaş namazı sessizce kılıyordu.
Müezzin yan kapıdan girdi birden mescide,
Hintlilerden birisi ona şunları sordu:

‘’Söyle bize müezzin ezanı okudun mu?’’
‘’Yoksa erken mi durduk, boşa mı gitti namaz?’’
İkinci Hintli hemen dirseğiyle dokundu,
Dedi: ‘’Namazı bozdun, namazda konuşulmaz.’’

Üçüncü Hintli ise seslendi ikinciye:
‘’Sen de konuştun’’ dedi, ‘’Senin de namaz gitti.’’
‘’Kendin de hata yaptın uyaracağım diye.’’
Gülümsedi bunları duyan dördüncü Hintli.

Namazda idi fakat o da karıştı lafa:
‘’Çok şükür ki ben sizin hatanıza düşmedim.’’
‘’Yapmayın böyle sakın girersiniz günaha.’’
‘’Üçünüz konuştunuz, ama ben konuşmadım.''
...........
Mevlana bu öyküyü Mesnevi'de anlatmış,
''Kendi kusurunu gör'' demiş ''ellerden önce.''
Bizi ilgilendirmez kim ne yapmış, ne etmiş;
Gece gibi olmalı hata, kusur görünce.