Dört Hecelik Sözcüğüm Şiiri - Nihal Mird ...

Bir pirinç tanesine yazmıştım umutlarımı
üveyiğin kursağında
yanık buğdayların türküsüyle
dağımı obamı
Yunus'un alnından damlayan sevgi terleri yeşertti
bir de hislerimle bir adım attım
bir adım daha
sözcüğümdeki ilk heceye...
yüreğimin saçağına düştü
od oldu iman ateşi alev alev gökkubbeyi sardı
gök ozanlaştı
ozanlar gökleşti
Karacaoğlan''ın dizelerinde pirinç tanesi çatladı, gelişti
ve kilimimde desen desen Elif'leşti
kim demiş "dutu yedi sustu bülbül"
dut inledi kopuz olup Köroğlu'nun elinde
yöre yöre "Nigâr" ını ünledi rüzgârların dilinde
sözcüğümdeki ikinci hecede...
doludizgin aşığın sazında
zamana,mekâna,sineme
bir de tellere
vura vura "mühür gözlüm"de
tezene inledi,ağlattığı teli dinledi
durdum
şol cennet kokuyordu umut bağlarım
zaman adlı ata gem vurdum
Dadaloğlu yüreğinden medet umuyordu
sesleriyle çağırdığım
gönül, yürek yürek Erciyes'i soluyordu
sordum
Bilge Ozan 'a
sakalının her teli bana " bu sevda "dedi ya
bu da sözcüğümdeki üçüncü heceydi...
üveyiğin kursağındayken pirinç tanem
şu an
gönül aşka amâde! kılavuzsuz kor ateş olmuş
olmuş da
ruhumun ikâmet adresi gönül içre sormuş
vakti meğerse o bilinen saate kurmuş
akreple yelkovan dördüncü heceyi de vurmuş...
vurmuş ki
dört heceden süzdüğüm
ve
ikinci baharımda ilmek ilmek çözdüğüm
o yürek davam,o 'BATUR SEVDAM'
cesur afaklardaki gülistanımda açarken
düğüm düğüm
illâ ki,o
Leylâ penceremdeki ödülüm