Dört Halife Arkasından Şiiri - Zeki Günay

Saçlar düz kıvırcık, beyazlara bürünmüş,
Dili yabancı aksan, İsa'ya görünmüş.
Bir kavmin başında, doğru sözlü görülmüş,
Dört halife arkasından, bakan ey Güven.

Sana haber geldi, verdin kavme haberi,
Olmadın mı o kavmin, önderi rehberi.
Güneş terstten doğmaz, kul dürülmez defteri,
Dört halife arkasından, bakan ey Güven.

Yere değmişti ya ayak parmak uçların,
Başın dik güler yüz, samimi bakışların.
Heyecan içinde, kalbinde akışarın,
Dört halife arkasından, bakan ey Güven.

Hala bulamadın, sen aradığın seni,
Ben mi seni? Yoksa sen mi saklarsın beni.
On dokuzdan bu yana, her geçen yıl yeni,
Dört halife arkasından, bakan ey Güven.

Kul Zeki sen kavim, kavim senden habersiz,
Kul arar göremez, kul görmeye niyetsiz.
Allah dilemezse, kullar olur nasipsiz,
Dört halife arkasından, bakan ey Güven.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY