Dört Hal Şiiri - Rubil Demir

Maddi ve biyoloji, sulfi alemde kasıt.
Madde karanlığında, zulmani perde Nasut.
Bu alemi misalde, kutsal mekandır Kâbe.
Gül bahçesi Ravzada,makbul olunur tövbe.
Aldık tekbiri, durduk, huşu ile namaza.
Nasut alemden koptu, zikre vardı her aza.

Melekût alemde nur,sarıyla beyaz rengin.
Tertemiz meleklerle kutsal ruhlarla zengin.
Mülkiyet ve kudretin, rızkı veren sahibi.
Beşerde mahlukatın dağıtılır nasibi.
Melekût sırrı, ayet ayet geldi kıyamda.
Ikra dedi, arz ettik, halimizi duamda.

Haşmet ve ceberrutun sonsuzluğu layemut.
Alemde yeşil nurun adı makamı mahmut.
Gizli sırlar nimetler bu makamda süzülür.
Şekil suret perdesi, iç alemde çözülür.
Geçtik benden,arındı şekli şemal rükûda.
Vesvese gitti dünya hali erdi sükuta.

Tanrı iklimi, nurul envar, alemin özü.
Oldu,lahut nurundan, yoklukta varlık sözü.
Ayrıldık nefsin arsız nursuz kötü huyundan
Giydik kutsi libası gittik Tevhid yolundan.
Kalktı perdeler, evvel, ahir hakkı müjde de.
Bir makam ki hakikat, ben ve tanrım secdede.