Dört Duvarın Dilinden

Bir adam vardı evimde geçen gece,
Ben tanımıyorum kendisini,
Bir tek yaprak fulyası elinde,
Kan işleme bir tribal bedeninde.
Yağmura hasret düşmüş kendince,
Kendi çapında dertleriyle, kafasına sıkmış bilmem kaç kere.
Bir şarkı dönüp duruyordu hep dilinde ,
Konuştukça kısıldı sesim, ulan bana bakın kalmadı sevesim diye.
Kaçtı hevesim, kaçtı hevesim, kursağımda yer kalmadı gelme.
Diyor sevgilerle.
Hikayesini anlatıyor kendi kendine,
Karanlıktan korkarmış eskilerde,
Ölmeyi tercih edermiş, pes etmek yerine.
Çok güçlüymüş öncelerde diz çökmemiş kimseye.
Çok tetik düşürmüş yüce dağlarda,
Tetik nasırları bile vardı parmağının köşesinde.
Geçen gece ise evin ücra bir köşesinde,
Yenildim diye sızlıyordu, vuruyordu kalbine kalbine.
Bir dostu varmış, ipten bileklikler örmüş bileğine,
Bir gün onu ölüme terk edip gidince,
İnanmamış bileklerini keseceğine
KESMİŞ.
Bileklerini ve şakağını çizmiş, dostunu özlediği her yerde.
Bir adam vardı geçen gece evimde...
Sızlıyordu sevdiğine, ağlıyordu gebere gebere.
Birde yokluğun vardı odanın içinde.
Yatağın köşesinde bir lisenin ve iki dostun resmi,
3 dörtlük bir şiir vardı hemen dibinde.
Bunlardan başka, üzerimdeki çentikler vardı, neşter ise adamın ellerinde.
Her gün bir kaçtane çiziyor du üzerime.
Her gün eriyordu, her gün bir başka intihar bağlıyordu bedenine.
Bu adama çok acıyordum, sırf bunun için girebiliyordu evime.
Bir de her yağmur vurduğunda pencereme,
Koşup ta balkona atmasa kendini keşke.
Yine de olsun, yokluğun ve bir resimle şiirden başka, ölü bir adam vardı evimde.
Yine de olsun bey baba,
Böyle adamlar kavuşamaz sevdiğine,
Böyle adamlar kucak açamaz ihanete.
Böyle adamlar ev olurda, bir evde olamaz, dostu varsa kederinde.
Dostundan ayrı düşmek olsa da kaderinde,
Böyle adamlar pes etmezler vazgeçmeye.
O akşam ondan dedim rakıya bize gelme bey baba diye.
Çünkü bir adam vardı evimde.
Eğer güç alsaydı senden,
Yine işkenceler ederdi kendine.
Dayanamazdım, her işkence için bir çizik daha atardı bedenime.
Eğer sen gelseydin, ölürdü kederinden,
Oda dayanamazdı özlemeye.
Bey baba, bir adam vardı geçen gece evimde.
Bir adam vardı, ruhu yoktu bedeninde.