Bana en sadık dost sizler oldunuz
Dört duvarla yoldaş oldum ne çare
Beni terk etmeyen sizler kaldınız
Dört duvarla kardeş oldum ne çare
Dört duvardan başka kimsem kalmadı
Oğullarım kızım hatır sormadı
Gülüzar’dı adım bilen kalmadı
Dört duvarla adaş oldum ne çare
Sizinle yaşadım yalnız günleri
Aç susuz geçirdim nice dünleri
Tüm insanlar duysun bütün bunları
Dört duvarla sırdaş oldum ne çare
Çektiğim çileyi SAHİPLİ gördü
Tüm bu acıların sırrına erdi
Üzüldü acıdı kendini yerdi
Dört duvarla koldaş oldum ne çare
16.10.2005
Kayıt Tarihi : 18.10.2005 11:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hasan Arıcan](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/10/18/dort-duvar-ve-bir-anne.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)