Dört Duvar ile Bir Hayale Sığdırdım Seni ...

Duvarlar yoldaşım,
Bir zamanlar korktuğum karanlıklar, gecelerime acı bir ışık oldu....
Tuttum da bilincin ötesinde yalnızlıktan kıvranan tabloyu
Şiire döktüm...Ve dedim ki içimin içini acıtıp
Şu duvar benim olsun anılarımı asayım
Şu yaslandığım da senin...
Her zamanki gibi sırtımı dayayayım
Ürkek olmayayım mesela, çekingen olmayayım
Ama sen, sen yine yıkılırsın üstüme
üstüme yıkılırsın!..
Ama olsun, gördük hem ölmüyor insan
yıkılsa da güvendiği dağlar üstüne, sadece nefesi kesiliyor mesela
Olsun, bi biz miyiz harabeye dönüşen?..
Köhne viranelerde bi bizim çığlıklarımız duyulmaz ya elbet!
Başka acılar da vardır
Dahası acı hep vardır...
Bu bilinçle kıvranırken yanımdakini, göz ucuyla bana bakarken buldum...
"Bende varım bu gece!" dediğini duyar gibi oldum
Hem haklıydı, şu dar vakit bu denli doluyken o boş kalamazdı!
Bir fırça çekeyim diye hesap ettim
Mesela bir kız çocuğu elini uzatsın atiden...
Umut desin, umut gibi gülsün...
Bizde sarılmış gibi yapalım olur mu?..
Varsın kış rüzgarı bu meçhul kenti acımasızca sallayadursun
Sen yokken bile biz olalım ve içimizdeki umut harabesine sığınarak teselli bulalım...
Sen iyikiler yamala diline,
Varsın keşkelerin mayhoş tadı okunsun gözlerimde
Hem boğuşurum ben onlarla
Yeter ki hayalin olsun yanımda....
Ve şuradaki, kara kutumun son parçası da ikimizin olsun birazdan ömrü tükenecek bozuk saatiyle birlikte...
Nedendir bilmem bitişler, kaynağı müphem tükenmez çamurlu suya benzer ve akarken yürekyüzünde, çorak ve bir o kadar da acımsı bı tat bırakır yürekte...
Yelkovanla akrep bile biliyorlardı hem,
Ayrılığın vakitsiz bir ölüm olduğunu...
Biri gitse, diğeri kaybolup gidicekti zamanın kollarından...
Oysa sen, " Bir gün ayrılırsak üzülür müsün?" diye soruyordun...
Demek ki yeni yeni anlıyorum
Ölümle tanış olduğunu ayrılığın
Zamanın vakti de tükenirmiş demek
Akreple yelkovanın vuslatı da namümkünlerin kıyısında dolaşmaktan ibaretmiş...
Son demdir bu, son dem!
Aldım bozuk saati alaşağı ettim
Yerine gergin halatlarla 'bizi' astım
Sonra, üzünç bir göz ucuyla seyir ettim
yarattığım totemi...
Kimi kabilelerin hiç sönmeyen ateşleri vardır
Ve nedendir bilmem uzun süre bakana ölüm getirdiğine inanılır
Bu ateşi de sen yaktın
Seyre dalmak bana düştü...
Ölünce de güzeldik biz...