Dört duvar, dört bahar. Şiiri - Rıdvan D ...

Dört bahar soludum
Dört duvar dam altında.
Yirmi sekiz bahar gördüm
Yorgunluğu göz altında gökyüzü.
Çok insan gördüm
nicesi Ömrü taht üstünde.
Biri var ki şahı nisa katında.
İlk hançer yarası ciğerimin sol yanında.
Nasip değilmiş bahtımıza vuslat.
Hep bir doğum sancısı aşk
Ölümün (sessizliğin )karanlık gölgesi altında.
Hep bir yalnızlık seremonisi
Birde yalan denilen zehirli kırbaç darbeleri.
Yarına kalan anılar,hatırda kalan bir tutam imge.
Aşk ' hürriyetsiz yaşanır! olmuş
kör zihinlerde.
Lakin
Direniyor halen destanlarda Edule ,Şirin ,Aslı'lar ve şairler.

Kara sevda neyine yetmez ki
Pak olsada gömlek neye gerek
Cümle pişmanlık , kir içinde.
Maddi öpüşler ,
Manevi gülüşlere tamah edilmiş.
Mecnun çöl olmuş ,
Hüsrev kör kime ne.
Mem gibi zindan olmak niye...
Zin ümidi kesmiş uçurumda
Gözyaşı yerle yeksan.
Musalla taşı dururken
Zalim karşısında toprağa yüz sürmek niye.
Vazgeçmemekse andımız
hakikat e varmadan.
Ateş tüm ruhu sarmadan
Yanıp yanıp aydınlatmadan
Kül olmadan sevmekse gaye...
16/07/2017