Dört Duvar Arasından Mektup Var

Biliyorum dertlisin şu aralar.
İçme demekten yıldığım sigaraya yükleneceksin şimdi..
Keşke mededini sen sigaradan,
Ben de bu dört duvar arasında,
Damarıma verdikleri sıvılardan aramasam.
Senin mutlulugun ben olsam, benim ilacım sen.
İçine çektiğin huzur ben olsam,
Artık ciğerime batmayan her nefes sen.
Unut beni bile diyemedim sana.
Yüzüne bakmaya ne halim var, ne cesaretim.
Hastayım desem bırakacak mıydın beni?
Kaçmaktı belki tek çarem.
Hava, su ne kadar yapmacık değil mi?
Hele birde içine çekemiyor, tadına bakamıyorsan...
Bazen diyorum hata mı yapıyorum.
Anlatmalı mıyım her şeyi?
Sonra diyorum "Sakın! ! , sakın gebertirim seni"...
Ha ha ha haaa
Doktor 3 ay vermişken, kendimi ölümle tehdit ediyorum ya...
İronik...
Aynaya bakıp "Çok güzelim yaaa" demelerini özledim biliyor musun?
"Çok şanslısın" demeni özledim.
Sen benim kadar şanslı çıkmadın ve ben;
Sondan geriye saniyeleri sayan bir saate bakıp,
İçim yana yana farkına varıyorum;
Kaçırmak zorunda kaldığım şansımın.
İçimde beslediğim, umutlarımın rahatını kaçırıyor
Ciğerimde büyüyen o tümör.
O büyüdükçe diğerlerine de pek yer kalmıyor.
Boşluklar çoktan doldu, sıra sandalye kapmacada.
İtiraf edeyim umutlarım hep ayakta kalıyor, kaybediyorlar.
Onlar da salak çıktılar.
Benim gibi...