Beden üstünde
Yüktü can
Zaman zaman,
Mor sümbüllü
Dağlarını özlerdi
Gençliğinin…
Sıkı bir ürperti
Geçirirdi derinden,
Gözleri dalar
Giderdi yalnızlığında.
Duvarlar zırhtı
Benliğinin üstünde
Kalın duvarlar
Penceresiz…
Duvarlara yansıyan
Solgun renksizlik,
Duvarların ötesi
Boşluk…
Taş duvar üstü
Soğuk… ıssız…
Kayıt Tarihi : 14.11.2006 15:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bulutlara yükselir duvarlar! ..
özgün betimleme örnekleri ile bezeli bir şiir. kısa dilzeleri ile daha bir akıcı, okunası olmuş..
iç dünyayı anlatma, duygu zemininde oynayan bir kurgulama..
başarılar dilerim.
saygılarımla.
/orhan_tiryakioglu
Benliğinin üstünde
Kalın duvarlar
Penceresiz…
Duvarlara yansıyan
Solgun renksizlik,
Duvarların ötesi
Boşluk…
Taş duvar üstü
Soğuk… ıssız…
Ben-lik böyledir işte, insanı dört duvar ( HATTA ALTI DUVAR )arasına hapseder. asri bir hapishanedir bu benlik denen şey, ne kadar da gülünçtür. kendi kendini dört duvar arasına kilitlemek, allah yar ve yardımcımız olsun. uyandırsın bizi bu benlik ten.
TÜM YORUMLAR (4)