Derviş bu beklentiyle istiareye yatacaktı. Derviş uçma beklentisiyle rüyalara dalacaktı. Derviş uçmak için teolojisinde kendince bir işaret bekler olacaktı. Ve derviş tam da bu nedenle hiç bir zaman uçağı bulamayacaktı.
Uçağı bulan kişi öznesi değil, kişi özneli toplumdu. Kolektif işlergeli tahrik kapasitesi uçağı bulmanın nedeniydi. Üstelik uçağı bulma işinin "dış tahriki yanında" bir de "iç nedenle olan ikinci bir tahrik ortamı olarak kolektif bir güç ve kolektif kapasitenin" olması gerekecekti.
Çevrenin kişi vücudu üzerinde ışık enerjisini ısınma enerjisine çeviren tahrik etkisi vardı. Ama kişiler ışık enerjisini ısı enerjisine dönüşecek olan uygulayım bir kolektif gücün tahrikinden yoksundular. İlk seller atalar kolektif bir tamamlayıcılıktan eksiktiler.
Çevrede uçma görüntülü tahrikler vardı. Kişiler bu tahrikle hevestiler. Kişiler bu hevesle önce hayali bir Anka kuşu teolojisi üzerinde uçtular. Daha sonra da hevesler uçan halılarla, halı üzerinde uçmaya dönüştü,
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta