Dört Değil İç Mevsim Şiiri - Ceyhun Çevik

Bahar geldi —
söylüyor herkes,
pencere kenarlarına konmuş güvercinler bile
benden habersiz kutluyor güneşi.

Ben hâlâ
karanlık bir gökyüzünün altında uyanıyorum
ılık rüzgârlar esmiyor içime
ne zaman sokağa çıksam
gölgeme basıyorum ilk önce.

Ağaçlar yeşeriyor
dallar kuş taşıyor
gökyüzü gün gün maviye dönüyor
ve ben
bir fotoğraf gibi kalıyorum —
karla kaplı bir dağın yamacında,
zamanı delmiş bir yalnızlık gibi.

Yaz da gelecek diyorlar,
deniz, tuz, güneş…
Ama benim içimdeki mevsim
çoktan unuttu gülmeyi.
Bir defterin boş sayfası gibi
sadece bekliyor —
ne yazılacak
ne okunacak.

Ne birini özlüyorum,
ne biri beni.
Adımı unutsalar da olur,
çünkü baharın sözlüğünde
benim anlamım yok artık.