Dört-Beş Saat Önce Şiiri - Samet Talayman

Fazla değil,
Dört-beş saat önceydi...
Elin kolumda yürüyorduk.
Hava bozmuştu...
Ama ne kadar üşütebilirdi ki beni,
Dört-beş saat önce...
Havadan sudan konuşmalar kaşıyordu yaramı...
Ve benim senli uğraşlarımdı aslında yolunun arkadaşı.
Dört-beş karavana espirinin ardından,
Altıncısı tutuyordu.
Ve sen bana yangınımı tasfir ederken
Ben altı demenin yoksul sevinci ile bu şiiri yazıyordum,
Elinin kolumu terkedişinden altı saat sonra...
Yolun bittiği yerde sana iyi akşamlar demek,
Bir yerde sensizliğin prosedürünü uygulamaktı,
Ve sokak lambalarının bana küstüğü o an,
Tek kollu mesut bir insanı hayal etmek.
Sonunda yanıyordu apartmanının ışığı ve sen gidiyordun..
Başka bir akşamın yalancı baharında,
Beni terketmek üzere...