Dört Şiiri - İbrahim Samed Sevim

.... Adın ağzımdan çıktığında, gönlüme huzuru sokan güzel.

Gözlerim, gözlerine değdiğinde içimi ısıtan, ruhumu okşayan güzel.

Misk-i amber'ini teneffüs edince, tarifsiz gül bahçelerinde beni gezdiren güzel.

Ne kadar anlatıp övsem de meziyetlerini, çehrendeki bir noktayı tasvir edemem.

Sen bana kendini anlat, ben sarhoş olayım naciz sedân ile, çünkü ben sana aşkımı tarif edemem.

Hangi diyarda bulunur bir cisme benzetsem o ince belini?

Hangi ormanda ötmektedir bilmem, yakıştırsam bir kuşa o eşsiz sesini?

Hangi dünyayı ısıtan güneşidir görsem de teşbih etsem tenini?

Bu kadar zorlama beni ey güzel, sen bilirsin en güzeli.

Yatır şu başımı göğsüne, kainatı dinleyeyim.
Her yerde gördüğüm sen, ben bir seni bilirim.