Dört Şiiri - Büşra İlhan

Sen metin
Burgazadada bir yaz
Kendi gölgeni seyrettin
Durdun düşündün içlendin
Sen metin
Bir gün boş bir odada
Loş bir ışıkla bir sigara içecektin
Sigaranın yanışını
Külün düşüşünü izlerken sigarayı heba ettin
Sen metin
Bir kağnı yavaşlığıyla yürümeyi öğrendin
O gün bugündür
Sen hep öyle sessiz
Hep öyle sakin
Sen metin
Sevişmeyi de
İçkiyi de hızlı sevmezdin
Sustun bi gün
Düşünmek için kendine fırsat vermedin
Kabuklu kalın ve biçimsiz gövdende
İncecik o soruya daldın gittin
Sen metin
Bir gün bir asansöre bindin
Tuşlara rastgele basıp
Bir çıktın
Bir indin
Sanki bir değirmendin
Her kış aynı bahçeye giderdin
Saatlerce evleri seyrederdin
Yeditepenin kutularca evlerini
Dönüp kendi ışığına bakardın sonra
Nefes alıp verdiğin
3. Bir gözden seyrederdin yurdunu
Yurdunda kim bilir hangi ötekiydin
Sen metin
Bir gün bahçeye bir fidan diktin
Budadın dallarını
Üstüne titredin
Bir kış mevsiminde onu da yitirdin.
Elinde kuru bir nar ağacı
İçinde bir korku
Hep bir garip
Hep bir endişeliydin
Yaşlı bir adamın ruhundan çalınmış bir sessizlik gibiydin
Bir figür bir imge sade bir Metin
Diyeceğim o ki
Sen metin
Sanki sen
Pazarda kaybolmuş bir çocuk gibiydin.