Şehir sessizdi ben yorgun, koca bir yıl daha geride kalmış. Dördüncü mevsimin havasına alışmak var şimdi sırada. Çoktan göç etti kuşlar güneye ve ağaçlar çırılçıplak burada. El örgüsü kazağıma sandık kokusu sinmiş, kalın tabanlı pabuçlarımın rengi solmuş sanki ve artık yün yorganımın yüklükten inme vakti zira geceler soğudu biraz. Ve ilk sabah erkenden uyanıyorum içimde bir çocuksu o büyük heyecan! Penceremin perdesini aralıyorum, ak pak olmuş şehrimin sokakları...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta