Dördüncü Cemre Şiiri - Kemal Oğuz

Tutunacak tek dalım sensin yalan dünyada
Sen, perişan ömrümün cennetlik melek kızı
Gün haram gece haram, olmadığın rüyada
Dinmiyor, yüreğime bıraktığın bu sızı

Yalancı bahar gibi kara kışıma düşen
Tatlı tebessüm olup çatık kaşıma düşen
Dördüncü Cemre oldun benim başıma düşen
Düşlerimi süsleyen bahtımın tek yıldızı

Sensiz virane oldum, sensiz harabe oldum
Sensiz biçare oldum, sensiz sararıp soldum
Belki gelmezsin diye dertlerimle kahroldum
Bekleyip durur seni gönlünün ruh ikizi

Gittiğin günden beri dinmez oldu gözyaşım
Ayrılık şarkısıyla her gün belada başım
Zehir oldu aylardır hem ekmeğim hem aşım
Lokmalar boğazıma dizilir dizi dizi

Güneşim battı benim umut başka sabaha
İki yıl önce idi attığım son kahkaha
Gece artık biter mi güneş doğar mı daha
Yalvarırım Allah’a ayrı koymasın bizi

Hasretinle günbegün bir mum gibi eririm
Bu hasret uzadıkça ben biter tükenirim
Bir damla gözyaşına dünyaları veririm
Yokluğun ne zor imiş içimde kan kırmızı

Ne kadar kadersizsin bahtımın bahtsız kızı
Gönlümün tek sultanı taçsız ve tahtsız kızı
Günahkâr hayatların suçsuz günahsız kızı
Bensiz masumiyetin susturur kaç arsızı

Daha önce kimseyi böyle özlememiştim
Hiç kimsenin yolunu böyle gözlememiştim
Bu kadar uzun hasret filmi izlememiştim.
Çektiğim bu sancılar hasretin katıksızı

Hasretle geçen günler yağdıkça can üstüne
Ayrılığın el koydu kalbimin en üstüne
Şiirim sazım sözüm hepsi senin üstüne
Sen oldun bu dünyada düşlerimin hırsızı

Artık iflah olmam ben hasret hep içimdedir
Vicdan duygu merhamet belli olmaz kimdedir
Yaz gönder mektubunu, hasret ne biçimdedir
Gözümün göz bebeği gönlümün Melek kızı