Dördüncü boyut Şiiri - İsa Kaya

ne güzeldi,

iki kişilik yalnızlığı kapının dışında bırakıp
aynı bedende kaybolmak

saatleri su gibi içerken
dakikalar terliyordu ellerimizde

sevişmek diyorum
bir başka boyuta geçmek gibi

utanmanın eşiğinde
yüzünü yana çevirip
yastığına gömülürken

tuzla buz oluyordu naiflik

zira aşk
hırpalandıkça teninde

bir demirin dövülüşü gibi
o muazzam tavında

ölüp
ölüp
dirilmek gibiydi

kuytularında..