Dönüyorken herşey Şiiri - Gencay Coşkun

Dönüyorken herşey
Şafak sessizliğime
Zamanla düzelmiyordu
Sonradan varolan
ve zamana bırakılan herşey
Bıraktığın düş kırıkları tarlasında
Düzelmesini beklediğin
Herşey birikiyordu
Tek başına bir umut
Ceviz kovuğu kadar küçük
Uçurum kadar yalnızdı
Kimsesiz tek başına
Bir mevsime bekçilik etmek
Bir insanı adam etmek
Kaya taşır gibi yoruyordu ruhu
Yasaklar listesinde hayaller
Tozlanıp kurumaya yüz tutardı

Anlamlı kalan ne vardı ki
Ne yazmalıydım bilmiyordum
Hiçbir şey hakkında olmayan
Çok şey yazmak istiyordum
Karalama defteri
İçleri felç eden
Hiçlerle doluydu
Hüzün bile bu aralar yaralıydı
Maviliğin derin kıyılarında
Mağrur duruşlarda
Yıkımlı bir gidişin sancısı olurdu
Dindirmek için
Kaç tütün yaprağı
Asıl kullanımı dışında telef edilirdi
Dumanında girdap
Akıl harap olurdu

Sonrada varolan herşey
Sonradan yok olurdu
Benim canım fena halde sıkılıyordu
Bir bardak suyu olan beri gelsin