Dönüyor Dünya Şiiri - Mehmet Kızılırmak

Her şey üst üstemi gelir çocuk?
Tabiat nasıl yerle yeksan olur bir anda?
Gün nasıl kararır bu kadar çabuk?
Neden bu kadar hızlı söner kandilimiz?
Bir yanız neden hep bu kadar buruk?

Ah çocuk! Büyüyen nedir yıllarca bilir misin?
Nefrettir büyür, acıdır büyür, yokluk büyür…
Çocuk yattığın gecenin sabahına büyürsün.
Çiçek büyür, su büyür, iklim büyür…
Sen büyürsün.

Kırmızı kiremitlerin çatısı altında yeni bir gün,
Evren bütün renklerini açmış, bütün kokuları üstünde
Sen bir hücreye hapis, ölürsün.
Ses yok, ışık yok, his yok
Bir hiç gibi yok olursun.

Kaybolmuş kutsal bir kitap emri gibi,
Tama ederken yalnızlığımıza
Bir bir eriyip giden zaman gibi,
Tükenmiş bir bilinemezlik içinde,
Yaşamın tüm gaipliğini üstümüze almışız.

Şimdi bütün korkularım süt liman,
Bütün hayallerimde kırmızı kurdeleler.
Şimdi tek tek kapanıyor,
Bahçeme açılan pencereler.
Ve dönüyor, ve dönüyor, dönüyor dünya.