Dönüt Şiiri - Ömer Tolgay

Her daim geçmişe hitap etmekten,
tabir caizse maziyi çekmekten
veya mazideki o simalarla,
hatıralardaki şahsiyetlerle,
hatta bazen de makberdekilerle
derince "ah" çekip iç geçirmekten
öteye nedense hiç geçemedik,
istikbal, veya şimdiki tabirle
gelecek diyeyim o bir tarafa
biz hitap edemiyoruz hale de.
Hal, yani, izah etsek mi onu da
Muzari, yani şimdiki zamana
***
Şiirde, müzikte ve estetikte
klasik zevklerden yoksunlar bize
nasıl saldırıyorsa biz de öyle
aynı dille hitap edecekmişiz.
Böyle olursa geri dönüyorlarmış
kitlelerin yani kalabalığın.
Yapan yapsın Allah selamet versin,
Razı olsun ve de bereket versin…
bizim yok böyle bir iddiamız da
imkanımız da, asla beklemiyoruz,
ne bir geri dönüş ne de bir dönüt
kanıksadık nice terk edilmeleri,
vefasızlıkları, Ama belki de
belki de bir gün bu üslubun, dilin,
kimbilir sökersek elifba'sını
onu da bilemem gayet tabii ki.
Ne diyelim, inşallah...mikyasımca,
miyarımca bu da... bu da şiir mi?
Değil tabii ki! Öyleyse bir ümit:
Neden olmasın? Olabilir dönüt...