Dönüşür Şiiri - Yunus Akkale

Bizim elin karlı dağı dumanlı
Eser poyrazı da yele dönüşür
Ayrıldı yavrudan yeri güm anlı
Kavuşur anaya, bala dönüşür.

Toprak kokar eli, dili yaraya
Koyun kuzu ister, kuzu araya
Çiçek açarda bal verir arıya
İnsanlar gülerse; güle dönüşür.

Fazileti güzel, ahlakı özel
Sunalar yüzer, dilberi güzel
Anadolu cennet, hepsine genel
Kaynaşır insanlar, kula dönüşür.

Bir dilim ekmeği, bir tas çorbası
Birlikte yerlerde, doyar obası
Kışın hepsi giyer, tek bir urbası
Abası keçesi, şala dönüşür.

Bir misafir gele, evde şenliği
Şölen verirler, ne güzel benliği
Bizler böyle kurduk, nice hanlığı
Kökümüz bir, gövde dala dönüşür.

Dervişler nerde, kapalı dergâhı
Gider geliriz, aynı güzergâhı
Birlikte hu çeker, aynıdır vahı
Taşlıda tarlar, yola dönüşür.

Bizi ayırdılar. kendi elimizden
Nice bela çektik. kendi dilimizden
Vurdular da kırdılar belimizden
Bu millet böylece. kele dönüşür.

Hastalığı bir hoştur. şöyle hayatın
Zehiri içir de. ölsün bayatın
Ne biçim iştir. yine dayatın
Gözyaşı bulanır sele dönüşür.

Bizler helal yerken, düştük üleşe
Gençler yönelirde, hazır beleşe
Güçleri yetmez, başta duran kalleşe
Aslından azanlar, ele dönüşür.

Yunus; n’ olur da bizlerin asrına
Çakallar doldu da, ürür kasrına
Baştandır belası, ayak narsına
Gelinlik kızlarda, dula dönüşür.