kozasından geç uyanan tembel kelebek misali
bakmaktasın rengarenk cesetlerine tüm akranlarının.
ürpererek atmakta zerre kadar yüreğin,
hüzün ve telaşla artmakta nabzın.
gecenin en sivri kenarına asılı konuşmanda
biçare kelebekten kalma yaldız izleri,
heyecanlıydın, ürkektin körleme...
sövdün bilmeden bu rezil metamorfoza.
sözlerinde acemi bencil zarlar,
kazanmak için yuvarlanıp durdular...
iki çift mahsun göz, şu nafile dubara,
usulca yiten sesinle
kazındılar maviye...
Kayıt Tarihi : 29.11.2005 15:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!