Dönüşün Neden? Şiiri - Yunus Akkale

İnsanın ruhunu alırsan konu
Depreşirde ruhunda hüzün
Zanneder ki yolun sunu
Herhalde kendince
Olabilir de yarıda;
Sızı var inceden ince
Sen ve ben bütün insanlarca
Basmadan ayağın
Çeker merdivenden
Bakınız düşmedi
Görünüz döndü
Parlayan gönül, ışık vermeden söndü
Önü de sonu da kaderse
Gülsün neşeye de kedere de
Üzüleyim ki ben
İlk adımda döndü o
Her ne yaparsan yaptığın ilk
Bazen iyilik bazen de kötülük
Araştır düşün bir defa
Hatadan vazgeç de gitsin afa
Nedendi? Niçindi? Sorma bir daha.
Bir ihtimal daha var burada
Fikirler girdapta, düşünce arada
Ruhun gurbette ise eğer
Yerin bilinmez sılada
Sefere çıkan ruhun
Dur da durakta beklemez
Yerin bilinmez sılada
Düşündüm rüya görmüyorum diye
Dönerse uzaktan
Bir yay çizerekten
Bak yaklaşıyor uçuruma
Ünle de dönsün
O karanlık ruh diyarda
Bulunmaz kaybolan bir daha
Ah ah
Zalime bile acırdım burada
Gövdesi oluverdi hurda
Gidenler gitti de dönenler olmadı
Arayanlar hele hiçbir zaman bulmadı
Düşünce kayboldu sakladığı sırlarla
Kar girdi tatile
Zarar girdi sahile
Belli değil, hesap bitmezken dava
Nasıl yel eser nasıl bir hava
Burada kayda girerde, öbür yerde hüküm
Allah etmesin mahşerde mahkûm
Yene diyemem bana ne
Düşte düşünce
İşte düşünce