Dönüşüm Yok Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Artık biliyorum:
bazı yollar sadece ileriye yürünür.
Geride ne varsa
bir anı olur önce,
sonra sadece bir suskunluk…

Eskisi gibi olamam.
Çünkü eskisi gibi düşleyemem.
Bir şey kırıldı içimde
ses bile çıkarmadan—
ama yerini hep hissediyorum.

Geldiğim yerle vedalaştım,
ne bağırarak,
ne de sitemle.
Sadece susarak,
ve biraz da içimden “şükür” diyerek.

Dönüşsüzlük bazen bir küslük değil,
bir olgunluk olur insana.
Zamanla anlar ki kişi:
gitmek, terk etmek değildir her zaman,
bazen kalmamak da bir sadakattir kendine.

Yüzümü çevirdim ardımdan.
Bir iz varsa bile,
rüzgâr siler nasılsa.
Bana kalan,
bu iç yolculuğun ağır ama huzurlu yükü.

Artık geri dönemem,
çünkü ben o eski ben değilim.
Kırık aynalardan geçtim,
yüzüme dönüp
kendimi seyredebilecek kadar büyüdüm.