Dönüşüm Şiiri - Mustafa Erçin

Bazen sıkıntılar basar içimi
Şehir oyuncakmış gibi gelir, yollar tahtirevalli
Göktaşı düşer şehre, kaldırım taşları gökyüzüne
Alt üst olur her şey, şaşırım vallahi…

Başımla yürür, ayak parmaklarımla selamlarım çevreyi
Gözlerim olur, kör tırnaklarım
Ne varsa temiz, kirli görünür bana
Seni bile unuturum bazen, hatırlasam da yarım..

Sıkılırım çok sevmekten, boğulasıya sevilmekten
Kızar, kalbimi kızgın kedilere veririm
Erken mart sendromu sarar ortalığı
Heykel sanırlar, aldırmam, bulvara öylece dikilirim...

Bedenimden tıngır mıngır yuvarlanır ruhum
Okşayana tükürür, küfrederim güzel konuşana
Gülerim ağlanacak haline, vehamet arzeder durum
Alır elime, korkuluğuna bindiririm yine...

Çabuk tükenir bazenler, seni görürüm, düzelir ahval
Şehir eski şehir olur, yerli yerine oturur taşlar
Ben, yine eski ben, renklenir üstüne hapsolduğum tuval
Ayaklarım çoraba tekrar, kirler temiz suda boğulur…

Sevgilerim dünyayı, sevgili düşüncelerimle
Güldükçe ben, sen, onlar…katılırcasına güleriz birlikte
Ağzı kulaklarına varır dünyanın... doğuya taşınır eskimolar
Bahar gelir, ışık gelir kutuplara, yaz hemen ilişikte....

Bazen sıkıntılar basar içimi, eski bazenleri hatırlarım
Dönerim sırtımı kalabalığa... gülerim ha, gülerim....

01 Aralık 2002